We hebben het hier over een “gebruiksartikel” dat door vele huishoudens veelvuldig wordt gebruikt. Het is haast een stofzuiger; er gaat info in en er komt info uit. Het tussenliggende gedeelte is onbekend, alleen the happy few weten hoe het precies zit.
Happy few is wel een understatement, er werken bij Google dik 50 duizend mensen. In de stofzuigerindustrie kan het meer zijn maar dat is niet één bedrijf. Ik weet niet, of je Google medewerkers ergens aan herkent.
Van bijvoorbeeld motorrijders weet ik dat wel; een Harley rijder is zonder de machine een apart ogende vaak kale man met gezichtshaargroei, die zijn draai kwijt is. Een bezitter van een Goldwing – een reusachtige motor met intercom en verwarming aan boord, een rijdend bankstel voor de ingewijden – herken je doordat hij altijd breed staat, als zat hij nog op zijn bankstel. Zij staan dus in de weg in een kroeg, breedgeschouderd en nagenoeg bewegingloos met vrienden die dezelfde kenmerken hebben.
De rijder van de BMW motor herken je verder niet, zij rekenen zichzelf echter wel tot de happy few die BMW rijdt. Zij zwaaien niet naar andere motorrijders, voor het geval die geen BMW hebben (doen de Harleymannen ook niet trouwens) zonder zich te realiseren hoe er geoefend moest worden om een coole zwaai zonder ongelukken af te scheiden.
Je moet wel je arm in bedwang houden als je zwaait terwijl de motor enige snelheid heeft. De eerste keer dat ik een collega-rijder toe ging zwaaien stootte ik de spiegel uit het gareel wat mij tot stoppen dwong om hem weer goed te zetten - met een gekneusde hand. De tweede keer reed ik zo hard dat mijn arm achteruit waaide op een nogal pijnlijke manier. Nog even en ik woei helemaal van de motor. Dat je veiligheidsgordels zo kan missen!
Ik heb, kortom, lang gezocht naar de goeie zwaai. Maar toen ik hem had, was ik vaak blij als een kind met de reactie van medemotorrijders, zij zwaaiden professioneel terug, het waren geluksmomentjes. Op een gekke manier zorgt Google bij mij voor een dergelijk gevoel. Ik kan heel erg blij worden van de vondst van een feitje of onverwachte inzichten.
Google brengt mensen soms geluk. De werknemers hebben wel dingen gemeen las ik op een site: ‘…Werknemers voldoen bij ons aan vier voorwaarden, general cognitive ability, role related knowledge – steeds minder belangrijk – leadership en Googliness. Dat laatste houdt in dat ze niet achterover leunen. Ze zijn ambitieus maar niet pretentieus zei een werknemer onlangs…’ Of zij daaraan ook herkenbaar zijn voor buitenstaanders is iets anders. Ik kan me indenken dat medewerkers wel gelukkig worden van Googliness. Dat geeft toch een saamhorigheidsgevoel waarvan zij vast gelukkig worden?
De aandelen, Google is een beursgenoteerd bedrijf, zijn ook voor de werknemers. Dit komt uit datzelfde stukje: ‘…Werknemers worden goed betaald, maar waardering is het belangrijkst. Op het podium hijsen en awards toekennen. En iedere medewerker krijgt Google-aandelen. Het nemen van risico’s wordt aangemoedigd, fouten niet afgestraft. Ook al mislukt iets, we hebben ervan geleerd dus dat wordt beloond…’
Tamelijk on-Nederlands klinkt mij dat in de oren. Op die manier wil iedereen er wel werken! Ik lees dat er twee miljoen sollicitaties binnenkomen per jaar. De afdeling P & O zal wel gigantisch zijn…
- Monique -
